3. Hoe schandalig de gemeente Heiloo met een co-ouderschapsvader en zijn kinderen omgaat

Geen Batmanoutfit maar een net pak
Noord Hollands Dagblad; Van onze verslaggever Ivo Laan; 22 April 2006
(2x klikken op de afbeelding van het krantenartikel geeft ook een vergrote en leesbare weergave daarvan.)

Alkmaar – Geen Batmanpak, maar een gewoon net zwart pak. Hoewel zijn zaak erg lijkt op die van de Dwaze Vaders die vechten om hun kinderen te mogen zien, had Simon de Beer uit Heiloo gisteren het pak niet nodig om zijn punt te maken bij het kort geding bij de rechtbank in Alkmaar tegen de gemeente Heiloo.

Zijn advocaat C. Liefting vatte het samen. “Als hij geen urgentieverklaring krijgt, weet ik niet waar dit schip gaat stranden.” Direct gaat het niet over zijn kinderen, indirect natuurlijk wel. Half maart werd de 54-jarige suikerpatiënt op straat gezet vanwege een huurachterstand. Opgelopen door juridische procedures over de kinderen. Ook zou hij onterecht zijn uitgeschreven als inwoner van Heiloo. Zijn zaak heeft wel wat weg van de Dwaze Vaders die geregeld de aandacht trekken door in Batman en Robinkledij openbare gebouwen te beklimmen. Half maart werd De Beer zijn woning uitgezet en werden zijn spullen opgeslagen, inclusief de spullen van de kinderen.

In de zitting kwam aan de orde dat De Beers huisarts begin januari een verklaring aan de gemeente heeft gestuurd. Dat hij vond dat De Beer op basis van zijn medische situatie, suikerziekte, voorrang moest krijgen bij een andere woning. Dat het op den duur mis zou lopen, was te verwachten omdat de woning veel te duur was voor De Beer met zijn bijstandsuitkering.

De gemeente Heiloo was onverbiddelijk. Volgens E. Meijer van de afdeling Welzijn heeft De Beer geen recht op een urgentieverklaring. Hij heeft zelf te weinig gedaan om een andere woning te bemachtigen. Dat hij nu zonder huis zit, komt niet door de scheiding. “Hierdoor kan hij zelf verantwoordelijk worden gehouden voor de ontstane situatie.”Bovendien zijn de medische problemen niet “woninggerelateerd”.

Advocaat Liefting betwistte dat de gescheiden vader geen moeite heeft gedaan. “Hij heeft wel degelijk huizen gezocht, het is gewoon niet gelukt.”De Beer: “Met poen ben je welkom, als je dat niet hebt, schoppen ze je eruit.” Bovendien was hem wel een woning aangeboden maar die was niet geschikt om met de kinderen te wonen die af en toe bij hem verblijven. Dat is geregeld in het convenant dat de ouders opstelden als co-ouder. De Beer: “Ze stuurden me een ouderenwoning toe met twee kamers. Dat is provocatie.”

Over uiterlijk twee weken is de uitspraak.

College B&W van Heiloo

	Naam: T.J. Romeyn Functie: Burgemeester Partij: CDA Taken: Portefeuilles: Coördinatie collegesamenwerking, Openbare orde en veiligheid, Brandweer, Rampenbestrijding, Bestuurlijke zaken Coördinatie handhaving, P&O, Facilitaire zaken, Communicatie, informatievoorziening & automatisering, Burgerzaken, Mondiaal beleid & stedenband
	Naam: M.R. Opdam Functie: Wethouder Partij: VVD Taken: Loco-burgemeester Portefeuille: Volkshuisvesting, Grondbedrijf, Milieu, Waterhuishouding, Economische zaken & toerisme, Sport en recreatie, Verkeer &vervoer
	Naam: J. Ouderkerken Functie: Wethouder Partij: PvdA Taken: Portefeuille: Ruimtelijke ordening, Onderwijs, Volksgezondheid, Welzijn en cultuur, Wet maatschappelijke ondersteuning, Wet voorziening gehandicapten
	Naam: H. Veger Functie: Wethouder Partij: CDA Taken: Portefeuille: Sociale zaken, Jeugd- en ouderenbeleid, Financiën, Openbare ruimte, Coördinatie wijkgericht werken, Monumentenbeleid, Emancipatie
	Naam: C.C.H. van de Meent Functie: Gemeentesecretaris

2. Papa woont in zijn auto

Juridische strijd gewonnen; toch huis uitgezet en uitkering gestopt
Telegraaf; Binnenland; Reportage door Marjolein Schipper; vr 24 mrt 2006, 08:54

HEILOO - Simon de Beer (54) woont overdag in zijn auto, geparkeerd voor het gemeentehuis van Heiloo. Hij won een juridische strijd met de Raad voor de Kinderbescherming, de excuusbrief liegt er niet om, maar zit als gevolg daarvan financieel zo aan de grond dat hij zijn huis is uitgezet: „De komende drie dagen heb ik de kinderen. Maar ik kan nergens met ze naartoe!” zegt een volstrekt radeloze De Beer.

Simon de Beer bivakkeert overdag in zijn auto voor het gemeentehuis van Heiloo.

’s Nachts mag De Beer, suikerpatiënt, slapen bij een 84jarige tante, maar overdag kan de voormalige theatertechnicus daar niet terecht: te druk voor de hoogbejaarde dame, laat staan dat hij zijn twee kinderen er mag ontvangen. „En omdat ik officieel ’zonder woon- en verblijfplaats’ ben, is ook mijn uitkering stopgezet. De gemeente Heiloo zegt dat ik betreffende de huisvesting ’over twee weken een brief krijg’. Wat heb ik daar nu aan?”

De Beer is twee jaar geleden gescheiden van zijn vrouw; hij zou drie dagen per week voor de kinderen zorgen, zijn vrouw vier dagen. Een jaar geleden dook zijn ex echter zeven maanden lang onder met de twee kinderen en zette via de Raad voor de Kinderbescherming procedures in gang om de Beer ’te ontvaderen’, onder andere op grond van vermeend geweld en agressie van zijn kant.

Excuusbrief
En dat pikte De Beer niet. Hij zette al zijn geld, tijd en mogelijkheden in en ging samen met de Amstelveense advocaat Carlo Liefting een taaie juridische strijd aan met als resultaat een hoogst uitzonderlijke excuusbrief van de Raad voor de Kinderbescherming. De Haarlemse regiodirecteur mevrouw mr. M. Thomassen biedt hierin haar ’welgemeende excuses’ aan en gaat uitgebreid in op diverse door de Klachtencommissie gegrond verklaarde klachten.

Zo heeft de ex van de Beer in het raadsrapport een voorkeursbehandeling gekregen en is er zonder voldoende onderbouwing verwezen naar geweld en agressie van de kant van De Beer. Resultaat: het gewraakte rapport wordt ingetrokken en De Beer mag drie dagen per week voor zijn kinderen zorgen.

Maar ja: hoe? Want de Beer heeft geen dak meer boven zijn hoofd. “Ik ben jarenlang de ‘huisman’ geweest vroeger, ik zorgde het grootste deel van de tijd, met liefde, voor de kinderen. Dan bouw je geen carrière op. Van de verkoop van mijn huis moest ik zelf de juridische procedures betalen, uiteindelijk ben ik aangewezen op een bijstandsuitkering en kon ik de huur van mijn huis in Heiloo niet meer opbrengen. En dus ben ik keihard op straat gezet en zijn mijn spullen opgeslagen. Zodat straks de kans bestaat dat mijn kinderen alsnog van me worden afgepakt omdat ik ze geen onderdak kan bieden.

De gemeente Heiloo laat weten met De Beer “in gesprek te zijn, maar inhoudelijk kunnen we daar niets over kwijt.”

1. Leven met kinderen in dozen

Noordhollands Dagblad; Van onze verslaggever Ivo Laan; Zaterdag 18 maart 2006

ALKMAAR - ,,Waar is die monitor van de computer?’’ Simon de Beer (54) zoekt zich een ongeluk tussen zijn opgeslagen spullen in een Alkmaars verhuisbedrijf. Nog één keer mag hij er bij. De gescheiden vader is zijn huis uitgezet en zijn uitkering kwijt. Door allerlei procedures rond de zeggenschap over zijn kinderen raakte de geboren Amsterdammer aan de grond

“Gevolgen voor de opvoeding onderzoeken” Noordhollands Dagblad; Van onze verslaggever; Zaterdag 18 maart 2006 Pedagoog/onderwijskundige P.Tromp kent de situatie van Simon de Beer goed. Als gescheiden vader leerde hij de problematiek kennen en verdiepte zich in de materie. En hij is betrokken bij het FatherCare Kenniscentrum in oprichting. Hij haalt allerlei wetenschappelijke conclusies aan waaruit volgens hem blijkt dat kinderen die opgroeien zonder vader een grotere kans lopen om in de problemen te komen. “Het gaat hierbij om grote aantallen, geschat wordt dat in Nederland nu 560.000 kinderen geheel vaderloos opgroeien, terwijl nog eens 560.000 Nederlandse scheidingskinderen slechts sporadisch contact met vader hebben in het kader van een omgangsregeling. De Nederlandse overheid heeft echter tot nu toe geweigerd om deze noodlottige situatie en de gevolgen daarvan voor onze kinderen voor de Nederlandse situatie deugdelijk en onafhankelijk te laten onderzoeken en documenteren. Dat wordt de hoogste tijd.”

Zijn verhaal doet denken aan de groep van de Dwaze Vaders, die regelmatig het nieuws haalt omdat leden in Batman of Robin-outfit op openbare gebouwen klauteren. Publiciteit om te laten zien dat gescheiden vaders vaker dan moeders hun kinderen na een scheiding niet mogen zien, omdat instanties automatisch partij kiezen voor de moeders. Terwijl het in het geval van De Beer juist zo was dat hij het meest voor de kinderen had gezorgd. De Beer kwam ook in een trechter terecht, net als de Robins en Batmans. Nadat de moeder de zeggenschap had opgeëist en de twee kinderen meenam voor zeven maanden - De Beer noemt dat ’ontvoering’ - kreeg hij gelijk, vertelt hij. De Beer mocht zijn kinderen weer zien als co-ouder, maar door alle perikelen raakte hij financieel aan de grond en is nu op straat beland. En dat betekent dat de Kinderbescherming hem zijn kinderen weer kan ontnemen, omdat hij niet voor ze kan zorgen.

Heiloo

In het kort is zijn verhaal dat hij en zijn vrouw vanuit het drukke Amsterdam met de twee kinderen verhuisden naar het rustige Heiloo. Enkele weken later wilde zijn vrouw scheiden. De Beer bleef in Heiloo. Ondertussen ontstond er strijd over de kinderen. Juridische procedures volgden, waardoor De Beer financieel aan de grond raakte. “Omdat ik eerst het geld van ons verkochte huis moest ‘opeten’ moest ik de juridische procedures zelf betalen. Van de gemeente Heiloo kreeg ik een bijdrage in de huur. Toen stopte die bijdrage ineens en kon ik de huur niet meer opbrengen. Uiteindelijk ben ik vorige week donderdag op straat gezet.”

Heiloo schreef hem meteen uit en daarmee verloor hij zijn bijstandsuitkering. Hij woont nu tijdelijk bij zijn tante van 84.

Terwijl De Beer zijn verhaal vertelt, groeit de stapel dozen die hij heeft doorgeworsteld op zoek naar zijn monitor. Het is steenkoud in de loods. Echt gemakkelijk gaat het hem niet af. Hij heeft suikerziekte en zijn handen doen zeer. “Als jij nou je schrijfblokje even weglegt en meehelpt met uitpakken.”

In de dozen zit een ‘ingepakt leven’, waar zijn kinderen bij horen. Computerspelletjes, discolampen. Hij graait in wat dozen, hoewel het overduidelijk is dat de monitor er niet in zit. “Als ik hem niet vind, die ik aangifte.” Op de stapel dozen ligt een kinderfietsje.

De Beer heeft snel woonruimte nodig, want bij tante kan niet langer. “Dat gaat niet, joh. Ik heb gewoon een woning nodig hier in de regio. De gemeente is ook niet echt behulpzaam. Die sturen doodleuk een advertentie van een woning waar geen ruimte is voor kinderen. Dat kan dus niet, want dan raak ik de kinderen kwijt door de regels van de Kinderbescherming. Men spant gewoon samen om mij mijn kinderen af te pakken.”

De hele stapel dozen is doorgeploegd. Nog steeds geen monitor. Hij maakt een doos open die al die tijd vlakbij hem stond en haalt de monitor er uit. “Jammer, ik had liever aangifte gedaan”, schertst De Beer.

Een dag later. Die ochtend heeft De Beer een afspraak gehad met burgemeester Romeyn. De laatste laat via een woordvoerster weten dat er “goede afspraken” zijn gemaakt en dat “wederzijdse toezeggingen” nagekomen zullen worden. Verder wil hij uit privacyoverwegingen geen mededelingen doen.

De Beer: “Toezeggingen? Die zijn helemaal niet gedaan. De gemeente opperde dat ik me inschrijf bij mijn tante, zodat ik weer een uitkering kan krijgen. Concreet kan ik dus nog helemaal niks. Wel zei de gemeente mijn verzoek tot urgentie als woningzoekende versneld te behandelen.”

Inmiddels zit hij met de kinderen in een hotel.

Lees het hele verhaal in het Noordhollands Dagblad van zaterdag 18 maart

Reacties

Geef ook je reactie

Ik heb gelukkig na onze scheiding wel altijd mijn kinderen kunnen zien en zie ze nog steeds. Dat dit voor een heleboel mannen niet het geval is, is dan ook zeer te betreuren. 9 van de 10 keer zal je uiteindelijk als man aan het kortste eind trekken omdat er vaak word gedacht dat een man niet voor kinderen kan zorgen (bewijs???) of andere slappe excusen worden aangesleept die de man in een kwaad daglicht zetten waardoor er door menig instantie (foute) conclusies worden getrokken. Zowel psychisch als financieel word je doorgelicht door deze of gene en je hebt maar ja te zeggen want anders ben je als man zijnde helemaal in de aap gelogeerd. Zie hier het voorbeeld van iemand waarbij de advocaatkosten waarschijnlijk dusdanig hoog zijn opgelopen dat de man compleet financieel aan de grond zit. Vrouw lief zal waarschijnlijk wel een prodeo advocaat hebben gehad en hem het ene proces na het andere hebben voorgeschoteld op kosten van de samenleving. En hij maar dokken voor z'n eigen advocaat. En, die zijn niet goedkoop!! Aan het eind van het liedje krijgt hij alsnog z'n kinderen niet te zien, heeft hij geen huis meer en leeft uit dozen en wie lacht er stilletjes in haar vuistje....
Gepost door Jeroen op 18-03 14:37

Wanneer zorgt onze eigen overheid nu eens, plus de rechterlijke macht dat dit soort van toestanden over is? Zie onderzoeken Passyndroom bij kinderen en gevolgen. Deze man heeft gezorgd voor de kinderen zo staat het er. Het zou zo moeten zijn dat de man dan hulp krijgt feitelijk, net als andersom het geval is. Emancipatie? Waar heeft men het over hier? Nieuwe wetgeving gelukkig doorgevoerd Tweede Kamer, maar lang niet genoeg. Mentaliteitsverandering. plus gedegen onderzoeken niet langer naast je neerleggen. Daarbij gelijk al iedere verklaring natrekken. Dat getouwtrek om kinderen, alsof het de piano is, onderdeel inboedel. Kinderen hebben dit niet verdiend zo. Uiteraard moet hier de Nederlandse regering, Tweede Kamer achterheen, om te kunnen zorgen dat er kinderrechten worden gerespecteerd voortaan ook.
Gepost door bart op 18-03 15:56

Vaak wordt er gezegd dat het alleen de mannen zijn die de kinderen niet mogen zien. Nu ben ik het daar niet mee eens. Zelf ben ik een moeder van 4 kinderen in de leeftijd van 11 jaar tot 17 jaar en heb mijn kinderen al 4 jaar niet meer mogen zien. Ook niet na diverse rechtzaken en met bemoeienis van de Raad van de Kinderbescherming die in dit geval de plank helemaal mis heeft geslagen. Terwijl ik 24 uur per dag moeder en altijd voor ze klaar stond. Nu heb ik weer gehoord dat ik ze mishandeld zou hebben. Het is te gek voor woorden terwijl de vader mij de deur uit heeft gegooid en mij van van alles beschuldigd. Dat pa mijn handtekening heeft vervalst, valse aangifte heeft gedaan, ik zou de remleidingen van de auto hebben doorgeknipt en poging tot doodslag hebben gedaan, dat telt allemaal niet mee. Hoe verzin je dit, en mijn e-mail heeft gekraakt dat maakt allemaal niet uit. Zolang de kinderen maar ingeprend krijgen dat ze hun moeder niet meer willen zien dan gaan ze dat op een gegeven moment ook zeggen. Dit is gebeurd tijdens het verhoor in de rechtbank, waar ze alle 4 tesamen gehoord werden. Dit is normaal ook niet het geval en worden kinderen apart gehoord. DUS KUNNEN OOK MANNEN GROTE KLOOZAKKEN ZIJN. ( mijn excuses voor deze uitspraak ) Dus vertel mij niet dat het alleen de vrouwen zijn die zoiets doen. Mijn geval is schrijnend zelfs mijn eigen familie inclusief mijn moeder die kanker heeft en erg ziek is, mag de kinderen niet zien. Wat is er nog erger voor een oma en de kinderen dat ze elkaar niet mogen zien. Terwijl ze gek op elkaar waren. En na een tijdje kom je er achter dat je ex je al jaren heeft bedrogen. Het is niet normaal dat dit in Nederland allemaal kan en mag gebeuren. Ook voor deze vader is het heel erg. Alleen zijn het vaker wel de mannen die aan het korste eind trekken maar een enkele keer treft het ook een vrouw zoals in mijn geval.
Gepost door Petra op 18-03 19:07

Met verbijstering heb ik dit artikel gelezen moet helaas concluderen dat de wet nog steeds in het voordeel van de vrouw is....de maatschappy zou dergelijke situatie`s beter moeten oplossen en nooit de vader in deze strijd laten verliezen , kinderen krijg je samen en je hebt dus ook beide de verantwoording ( ook in slechte tijden) , het feit dat de moeder het hier zover heeft laten komen is natuurlijk te zot voor woorden , de vader had beschermd moeten worden en ook een prodeo advocaat toegewezen moeten krijgen .....maar ja als het kalf verdronken is..... Ik kan over deze zaak meepraten daar ik ook tegen zo een ``onwillige`` moeder ben aangelopen en de meest erge beschuldigingen vlogen door de rechtszaal.(oa incest). Vreemd genoeg ook hier werd de moeder geloofd en gelijk actie genomen .....echter ruim € 10.000,- euro armer heb ik alles kunnen weerleggen maar de schade was al aangebracht. Duidelijk lijkt mij dat de heer Boer zsm door de samenleving geholpen moet worden en de wet moet zsm worden aangepast ....Straf degene die dit soort terreur uitvoeren als ouder zijnde en zorg ervoor de dat kinderen die hier het meest onderlijden er GEEN slachtoffer van worden.
Gepost door bor de wolf op 18-03 20:43

Als mensen scheiden dan heb je CO-OUDERSCHAP dus dat betekend dat je samen voor ja kinderen zorgt. Waarom krijgen we in dit land niet 1 jaar de tijd/kans omdat tebewijzen of het ja lukt. Blijf zo dicht als mogelijk bij elkaar wonen zodat de kinderen zelfstandig van de ene ouder naar de andere kan (mits ze natuurlijk niet te jong zijn)! Zo kunnen bijde ouders bewijzen dat ze voor de kinderen kunnen zorgen, Ik vind het belachelijk dat de kinderen als speelbal worden gebruikt in een scheiding, zei kunnen er niets aan doen dat de ouders het niet met elkaar kunnen vinden. Dat getouwtrek moet nu maar eens afgelopen zijn! Ik spreek uit ervaring, bij mijn scheiding wou mijn ex me alles afnemen, maar het is hem niet gelukt. We hebben nu al 6 jaar een goed lopende co-ouderschap.
Gepost door J.Y.Neij op 19-03 08:56

Oja vergeet ik te zeggen dat wij 1 advocaat in de arm hebben genomen. en de kosten werdt naar het salaris af gewogen.
Gepost door J.Y.Neij op 19-03 08:59

super Neij goed gedaan voor de kinderen
Gepost door BullieGirl op 19-03 11:23

Hee lieve simon ik leef met je mee hoor het blijft een bureaucratisch zooitje in nederland sterkte Frank (ccc)
Gepost door frank op 19-03 16:40

Jennifer, de enige die hier werkelijk onder leiden zijn uiteraard de kinderen dat ben ik met je eens. Door de bocht genomen zijn het alleen toch vaak de vrouwen die zich vaak als enige "recht" hebbende profileren en vaak ook dit soort dingen "winnen" om het maar heel platvloers te zeggen. "Wij hebben 9 maanden met die kinderen moeten rondsjouwen en hebben ze moeten baren" en dus vanuit die optiek zich de kinderen vaak toe-eigenen. Helaas kunnen mannen dit niet maar zijn nog steeds nodig om die kinderen te verwekken. Dat jullie toevallig net met deze man in aanraking zijn gekomen en dus de details misschien beter weten dan wij betekent nog niet dat de rest van soortgelijke gevallen ook allemaal debiele vaders zijn. Ik heb op zich ook niet zoveel op met de Supermannen en Batmans maar ze durven wel degelijk voor een zeer groot probleem wat er speelt in dit land de interesse te wekken bij de media. Hebben we ooit al eens een Postbus 51 spotje gezien van vaders die hun kinderen niet mogen zien? Het enige waar je als man zijnde na een scheiding goed voor bent is een portemonnee en een onmogelijke bezoekregeling voor je kinderen waneer het vaak precies niet uitkomt. Hoe zou je jezelf psychisch voelen naar een jarenlang slepend conflict met rechtzaken en allerlei vervelende instanties die je bij het minste geringste "foute" antwoord voor onacceptabel, debiel, en rijp voor een psychiatrische inrichting uitmaken. Hij heeft dan co-ouderschap maar wat heb je je kinderen nog te bieden (buiten je liefde voor je kinderen) als je totaal financieel aan de grond zit en je ze niet eens een kamer kan geven waar ze kunnen slapen. Da's een open deur intrappen voor de kinderbescherming natuurlijk. Die zeggen natuurlijk meteen "zie je wel, hij kan het niet en dus einde co-ouderschap" Waarom worden mannen meteen als halve idioten en dwazen afgeschilderd als ze voor hun recht vechten. Een soort van nogal nerveuze reactie van de vrouwlijke kant. Maak ze maar belachelijk dan waait het wel over.
Gepost door Jeroen op 19-03 19:58

Wij vaders zijn intussen heel goed organiseerd en maken regelmatig actie. Ik sta in het telefoonboek van Alkmaar. Wij hebben een aantal procedures lopen tegen de Raad voor de Kinderbescherming Alkmaar, AMK en Bureau Jeugdzorg. Simon de Beer heeft (ook) een grote overwinning behaald in dit moeder-mafia-circuit. Wij staan pal voor onze kinderen en tegen het echtscheidingsbusiness. Michael Volschow
Gepost door Michael Volschow op 19-03 20:34

Ik vind dat niemand anders dan de kinderen zelf na een scheiding mag beslissen bij wie ze willen wonen en hoe vaak ze hun beide ouders willen zien.
Gepost door Watson op 20-03 09:24

Dat ben ik helemaal met je eens Watson,maar ligt ook aan hun leeftijd...
Gepost door Ridi op 20-03 09:32

Ja, uiteraard, babies kunnen die keus moeilijk maken...
Gepost door Watson op 20-03 10:50

Jennifer, dit moet jou toch als muziek in de oren klinken:

Men are all sick bastards MP3 download:

I want to get him arrested
The bastard's coming round again
He wants to see his children more than every second weekend
Oh what a sicko! For he loves his children yeah
I want to get him arrested
The weirdo's too much to bear

chorus
Men are all sick bastards
Especially those ones who care
I think the ones who love their kids
Should be in psychiatric care

I'm gonna get the system to help me get this weirdo outta sight
The police and lawyers can help me win this fight
Why couldn't I have married someone who doesn't love his kids
A cold hearted man who would be happy to be rid
The love he has for his children I do not care about
I'll do my best to destroy it I think I'll phone the cops tonight
Dads are not important in a child's life
I'm gonna convince that judge that he's been causing strife
Everyone knows a mum knows best; a mum’s place is in the home
She was born to be a mum to provide a proper home
Her judgement is final; she's a biological reductionist
She's the owner of the kids so, hit the skids
Gepost door Peter op 20-03 13:10

Jeroen en Peter, jullie hebben beide niet begrepen dat ik het alleen over dit specifieke geval heb denk ik..... Ik wilde vooral naar voren brengen dat het jammer is dat mensen er meteen vanuit gaan dat de vader per definitie wel zielig zal zijn, dit hoeft namelijk niet altijd zo te zijn!!!! Kijk naar beide kanten en oordeel niet zo snel. Verder zullen misschien niet alle vaders dwaas zijn, maar toch moet iemand mij uitleggen wat batman en robin pakjes toevoegen, ik vind dit nep overkomen. Maak een punt, maar doe dit dan wel herkenbaar.
Gepost door Jennifer op 20-03 14:16

Hoe zal het nu met de kinderen gaan. Zij zijn uit de anonimiteit gehaald! Zouden hun vriendinnetjes denken dat zij nu bij een "zwerver" in dozen moeten wonen en ook uit dozen moeten leven. Hoe zullen de ouders van de vriendinnetjes gaan denken. Mogen ze nog met elkaar spelen? Het leven is hard. Ook is er het verhaal van de moeder dat wij niet kennen. Ik vraag mij af of de verslaggever van dit eenrichtingsverhaal hier wel aan heeft gedacht!
Gepost door E.J. Bosch op 20-03 18:13

E.J. Bosch vraagt zich nu plotsklaps af hoe het nu met de beide kinderen gaat. Maar misschien hadden gemeente Heiloo en betrokken instanties zich dat eerder af kunnen en moeten vragen toen zij ook de beide kinderen hun thuis en vaste plek bij papa ontnamen door vader De Beer zonder alternatief op straat te zetten?
Gepost door Peter op 21-03 07:42

Ik hoor veel scheidingen om me heen waarbij het echt niet leuk toe gaat. Met name voor de kinderen niet. Maar beste mensen, er zijn hulpverlenende instanties en mediators. Zij doen echt zoveel goed werk met zoveel geduld. Alles ten goede van de scheidende partijen en de kinderen. Meneer de Beer is een uitzondering. Dat hij zijn huis wordt uitgezet had niet nodig hoeven zijn. Ik ken zijn situatie niet, maar waarom hij wel en al die duizenden anderen die gescheiden zijn niet? Waarom mag hij zijn kinderen niet zien en en al die andere duizenden vaders niet? Het ontbreekt de ex van meneer Beer aan goede hulp, iemand die haar zegt welke schade zij aan de kinderen toebrengt voor hun hele verdere leven. Er is hulp, voor iedereen. Je moet even zoeken, maar er is voldoende hulp. Voor iedereen in passende vorm.
Gepost door lisa op 21-03 09:44

E.J. Bosch vraag terecht naar het verhaal van de moeder. Dit stuk is zo eenzijdig. En doet de zaak van de echte dwaze vaders geen goed. Nu dit zomaar gepubliceerd mag worden, mag ik ook een eenzijdige reactie inzenden. De moeder is in een blijf-van-mijn-lijfhuis ondergedoken nadat mijnheer haar voor de ogen van zijn kinderen het ziekenhuis heeft ingeslagen. Mijnheer heeft bij de scheiding een financieel aandeel gekregen. Terwijl hij (i.t.t. moeder) tijdens hun relatie weinig financieel heeft ingebracht. Toen ik hem 20 jaar geleden leerde kennen leefde hij al van een uitkering, naast parttime baantjes in een pornowinkel. Ook heeft hij co-ouderschap gekregen. Moeder komt de afspraken hierover na, vader niet. En er is geen instantie die hem daarvoor wil aanpakken of durft aan te pakken. Zijn oudste kind komt binnenkort op een leeftijd dat zij kan vragen om in het vervolg verschoond te blijven van bezoeken aan haar vader. Ik durf er bijna iets om te verwedden dat geen rechter haar smeekbede zal durven honoreren. Of omdat het geen politiek populaire beslissing is, of onder extreme druk van mijnheer De Beer. Haar lijdensweg en die van haar broertje zullen waarschijnlijk doorgaan. Mijnheer De Beer is een doorgedraaide gevaarlijke man. Zo gevaarlijk dat ik niet eens mijn eigen naam hieronder durf te zetten.
Gepost door francisca op 01-04 23:07

Inhoudsopgave Dagboek Simon de Beer